Το κόκκινο χαλί και η λαμπερή επισημότητα που εκπέμπει
Το κατακόκκινο χαλί, που πατούν οι υποψήφιοι για το Oscar, έχει πολύ μακρά ιστορία και δεν μεταμορφώθηκε μόλις σήμερα σε σύμβολο των διασημοτήτων και ηγετών.
Όπως σε κάθε τι με μακρά ιστορία, έτσι και στο κόκκινο χαλί εμπλέκονται και πάλι οι Έλληνες. Ένας τέτοιος διάδρομος από χαλί απλώνονταν στις επίσημες υποδοχές στην Αρχαία Ελλάδα. Το κόκκινο χαλί υπάρχει στο έργο τού Αισχύλου “Αγαμέμνων”, όταν η σύζυγος του βασιλιά, η “εκδικητική” Κλυταιμνήστρα, προετοίμαζε με χαλιά την θριαμβευτική υποδοχή του συζύγου της από τον πόλεμο της Τροίας. Όμως, ακόμα και ο βασιλιάς δίστασε να περπατήσει πάνω στο χαλί, που είχε απλωθεί μπροστά του, γιατί ήταν ένας θνητός άνδρας και όχι Θεός λέγοντας: “Δεν μπορώ να πατήσω πάνω σε αυτό το αριστούργημα, σε αυτό το μεγαλείο, χωρίς φόβο ότι θα αφήσω τα ίχνη μου πάνω του”, και ζήτησε συγνώμη αμέσως μετά που απλά ακούμπησε το πόδι του σε αυτό.
Στην Αναγγεννησιακή τέχνη, πατουσιάζονται συχνά, κόκκινα χαλιά συνήθως με περίπλοκα σχέδια από την Ανατολή, και με ένα ιδιαίτερο ύφος, που το βλέπουμε σε ζωγραφική με Θεούς, Αγίους, Βασιλείς και Ηγεμόνες. Ο λόγος είναι προφανής. Το κόκκινο σαν χρώμα, το κατακόκκινο, το έντονο, το άλυκο κόκκινο είναι το χρώμα της βράβευσης και απόδοσης τιμών, όχι τυχαία. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραχθεί και επίσης εξαιρετικά δαπανηρό, καθώς επίσης είναι και το ίδιο ευαίσθητο σε αποχρωματισμό, ξεθώριασμα ή ξέβαμμα από όλα τα χρώματα που χρησιμοποιούνται γενικά στην κλωστουφαντουργία και ειδικά στην οικιακή αλλά και στην βιομηχανική ταπητουργία. ‘Ετσι, συμβολίζει την επιτυχία ύστερα από δυσκολία και ταυτόχρονα την ευαισθησία που πρέπει να χαρακτηρίζει τον πετυχημένο.
Επιπλέον, το κόκκινο σαν χρώμα έχει από την αρχαιότητα σύνδεση με το κύρος, το prestige, την βασιλεία και την αριστοκρατία και αναφέρεται ως “πορφυρούν” από όπου και η Βασιλική Πορφύρα. Ουδέποτε αυτή η ταύτιση του κόκκινου χαλιού, αφορούσε τον συνηθισμένο πολίτη. Όπου υπάρχει υποδοχή αρχηγού κράτους ή υποδοχή σημαίνοντος προσώπου, πάντοτε απλώνεται προς τιμήν του ένα κόκκινο χαλί πάνω στο οποίο θα πατήσει.
Σήμερα το κόκκινο χαλί προβάλλει ένα υψηλό status, που φτάνει σε επίπεδο στρατόσφαιρας, ταυτόχρονα με φινέτσα, στυλ και χλιδή. Αποτυπώνει στην μνήμη μας και στην οπτική μας μια λάμψη και ένα glamour. Επικεντρώνει την σύγχρονη εμπειρία από τα Oscar και αποτελεί την υποχρεωτική βάση για τις σύγχρονες τελετές βραβεύσεων, ή εορταστικές και επίσημες εκδηλώσεις, καθώς και Πρεμιέρες ανά τον κόσμο. Το εμβληματικό κόκκινο χαλί καθορίζει σημειολογικά, μόνο εκείνους του κινηματογραφικούς αστέρες, οι οποίοι θα ανέβουν σε αυτό, μακρυά από όλους εμάς τους κοινούς θνητούς.
Είναι αξιοσημείωτο, ότι το κόκκινο χαλί μετατράπηκε σε συνώνυμο με τους κινηματογραφικούς αστέρες και δίνει την εικόνα του “Hollywood royalty”, που ουσιαστικά αποτελεί την σύγχρονη, σημερινή “κορωνίδα”. Η εξέλιξη των κινηματογράφων στο δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα, τους διαμόρφωσε σε παλάτι για το κοινό. Υπάρχει μια συγκεκριμένη συνέργεια σχετικά με το κόκκινο χαλί (η οποία παραδοσιακά συμβόλιζε υποδοχή βασιλέων) και την υποδοχή των σύγχρονων “βασιλέων των ταινιών”.
Η καταγωγή της φράσης “Red carpet treatment” (υποδοχή σε κόκκινο χαλί ή περιποίηση σε επίπεδο κόκκινου χαλιού ή V.I.P. Reception) πηγάζει στις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν το κόκκινο χαλί υιοθετήθηκε από τους σιδηροδρόμους. Ένα αποκλειστικά express, επιβατικό τραίνο, δρομολογημένο από την New York Central Railroads, η οποία υποδέχονταν τους επιβάτες από το 1902 πάνω σε ένα κατακόκκινο χαλί, το οποίο επίσης βοηθούσε, καθοδηγώντας τους, επάνω στο τραίνο.
Όμως, ακόμα και παλαιότερα στην Αμερική ένα κατακόκκινης απόχρωσης χαλί, πάντοτε δήλωνε υψηλό status. Όπως το 1821 η άφιξη του τότε Προέδρου Μονρόε στο Georgetown της Νότιας Καρολίνας, ξεχώρισε και εντυπωσίασε, με το άπλωμα ενός τέτοιου κατακόκκινου χαλιού για να τον υποδεχθούν στην παραλία, όταν αποβιβάζονταν από ένα ποταμόπλοιο. Από τότε το κόκκινο χαλί μεταμορφώθηκε σε μια σταθερή προσθήκη στα “high profile” events και εκδηλώσεις, που περιελάμβαναν και τους αξιωματούχους της πολιτικής, μαζί με ηγέτες και βασιλείς.
Μέχρι το 1920 το κόκκινο χαλί δεν είχε γίνει ακόμα αληθινά συνώνυμο με το Hollywood. Το 1922 ένα μεγάλου μήκους και απόχρωσης από βαθύ κόκκινο χαλί ξεδιπλώθηκε μπροστά στο Αιγυπτιακό Θέατρο για την Χολυγουντιανή πρεμιέρα του “Robin Hood” με πρωταγωνιστή τον Douglas Fairbanks. Και στις δεκαετίες που ακολούθησαν το κόκκινο χαλί, ήταν ένα από τα λίγα μέρη, όπου το κοινό μπορούσε, να “τσακώσει” για μια γρήγορη ματιά τους χαρισματικούς αστέρες Clark Gable, Jimmy Stewart και Grace Kelly. Αργότερα, το 1961 το κόκκινο χαλί παρουσιάστηκε στην Ακαδημία Βραβείων στην Σάντα Μόνικα στο αμφιθέατρο της πόλης.
Λίγα χρόνια αργότερα οι εκφωνητές της τελετής υιοθέτησαν, να κινηματογραφούν έξω από τον τόπο συνάντησης, δείχνοντας τις αφίξεις των καλεσμένων, όπου έβγαιναν από τις λιμουζίνες τους. Από αυτή την χρονική στιγμή το 1964 το κόκκινο χαλί κατέστη διεθνώς αναγνωρισμένο, καθοριστικό σημείο για ηθοποιούς, όταν “προχωρούν” σε πομπώδη και μεγαλειώδη είσοδο, για να αναδείξουν τους εαυτούς τους στις τελετές των Oscar.
Η παρουσίαση των βραβείων και των βραβευθέντων μετά από όλα αυτά, είναι το άρωμα που αποπνέεται από το Χολυγουντιανό κόκκινο χαλί, ενώ η ίδια η εμφάνιση του κόκκινου χαλιού έρχεται σε επαφή με την μακρά ιστορία του και έτσι τείνει, ώστε να θεωρηθούν μοναδικές αυτές οι στιγμές της έντονης λάμψης, της φιγούρας, της αυτοπροβολής και του αυτοθαυμασμού της τολμηρής απεικόνισης, του κομπασμού, της αυτοπεποίθησης, της προκλητικότητας και του ατομικισμού.
Σήμερα το κόκκινο χαλί των Oscar, επικεντρώνεται όλο και περισσότερο σε μια τρομακτική φρενίτιδα των media κάθε χρόνο και ταυτίζεται απόλυτα με το “Hollywood Royalty”.